Bijna weer naar huis!

Bijna weer naar huis.
Terwijl ik deze woorden opschrijf besef ik me dat onze maand vakantie voorbij is gevlogen. Daar waar we thuis dachten: zooooooo een hele maand weg, denk ik nu alleen maar: het was te kort.

Alle doomsenario´s van op vakantie gaan met een baby, zijn geen van alle uitgekomen. Ja inderdaad, de eerste week was zwaar. Nieuw ritme, nieuw eten, andere gewoontes. Maar nu kan ik het iedereen aanraden. Jace heeft zich perfect gedragen. Zowel de vluchten zijn goed gegaan als de lange afstanden die we hier weg hebben gereden. Wat een voorbeeldig kind hebben wij, en zijn wij aan het opvoeden zeg. Dario en ik hebben het er vaak over. 14 maanden oud is onze kleine dreumes, maar hij gedraagt zich beter dan sommige volwassen. Hij past zich snel aan en daarbij kan hij dadelijk zeggen dat hij al in Australie, Lanzarote en Malta is geweest. Welke baby van 14 maanden kan dat nou zeggen? Waarschijnlijk geen een want ze kunnen nog niet praten hihihihi. Voor ons is deze vakantie een droom geweest, een onvergetelijke tijd, waarbij wij het thuisfront eigenlijk niet gemist hebben. We hebben elkaar. Zijn een gezin, en kunnen bouwen op het geluk wat we gevonden en gekregen hebben.

Terwijl ik dit schrijf zitten we op een camping vlak bij Perth. Het is heerlijk! We hebben gras aan de voorkant, en het zwembad ligt achter ons. Jace ligt te slapen in de buggy. We blijven hier tot donderdag, dat is de dag dat we de camper moeten inleveren. Tegelijkertijd besef ik me dat ik 2 weken achter loop met ons reisverslag. Ik ga het nog bij werken. Echt waar, maar eerst wilde ik deze gedachten met jullie delen.
Onze volgende vakantie zit al in de planning. Of we gaan met Debbie, Hans en Lindy naar Canada om daar rond te trekken of we pakken onze spullen en gaan weer deze kant op en reizen dan door naar Nieuw Zeeland. Want ondanks dat we al veel gezien hebben, heb ik het gevoel dat ik nog maar een klein gedeelte heb ontdekt van dit prachtige land. Hoe het zal gaan met 2 kinderen? Geen idee. Het beste is om het maar gewoon te doen en te ervaren. We zullen hard moeten sparen, maar elke cent is het waard geweest. Elke minuut van de dag hebben wij genoten van wat Australie ons heeft laten zien.

Wederom heb ik geleerd dat het niet het huis is waarin we leven, of de baan is die Dario heeft of de 2 nieuwe auto´s die we gekocht hebben, maar ons echte geluk zit in onszelf. Mijn geluk zit in mijn gezin, ons geluk vinden we bij elkaar. Misschien eens goed om over na te denken. Ben ik echt gelukkig met de situatie waarin ik leef? Of valt er iets te veranderen waardoor ik meer beleef van het leven? Ik weet dat we gaan veranderen, deze ervaring heeft ons rijker gemaakt dan ooit (niet in geld want hierna zijn gewoon platzak whahahahha) Waarbij ik mijzelf stiekem diep van binnen afvraag of mijn echte geluk in Nederland zit of dat mijn geluk overal ter wereld tot uitting kan komen zolang ik mijn mannen en ons kleine ukkiepukkie bij me draag?

Goedemorgen Nederland!