Camperreis deel 2

Dag 3 Kalbarri - Monkey Mia ( Shark Bay) 310 kilometer
De kilometers tikken langzaam weg op de teller. Ongelooflijk dat we al zoveel kilometers hebben gemaakt maar nauwelijks wat hebben gezien. De afstanden zijn enorm, de wegen zijn lang en verlaten. De omgeving is droog, heel droog en de bomen en planten staan er goed maar een beetje verlept bij. In de verte zien we de bergen, en elke 100 kilometer veranderd het landschap. Dan staan er veel bomen en struiken langs de weg, en dan heb je weer helemaal niks, behalve zandwegen langs de snelweg waar je op rijdt. We hebben al veel kangeroos dood langs de kant zien liggen. Bij de eerste 10 barstte ik nog in snikken uit. Die prachtdieren, zomaar aan stukken of helemaal verstijfd langs de kant ( lekker hoor hormomen, not!!) maar op een gegeven moment begint het te wennen. Het is heet, droge lucht en de weg zit vol weerspiegelingen waardoor het rijden soms best lastig is. Ze brengen je een beetje van de kaart. De wegen zijn lang, echt lang, en de parkeerplaatsen zijn een zeldzaamheid. We drinken liters water weg, koelen onze kleine man elk uur, en stoppen hem helemaal vol met fruit. Daar heeft hij in ieder geval niet tekort aan deze vakantie!
De camper begint steeds meer uit elkaar te vallen. De airco werkt niet goed, de banden van het veiligheidsnet zijn afgebroken, de badkamer deur kleppert tijdens het rijden, de koelkast deur gaat vanzelf open tijdens het rijden, terwijl wij hem echt op slot draaien, maar we hebben het super naar onze zin, en het mag zeker de pret niet drukken.
We zijn onderweg naar Monkey Mia, 150 km snelweg en 150 km door het National Park. Die heb je zat hier, maar zijn niet waardig genoeg om doorheen te lopen. We horen dat de temperatuur kan oplopen tot 45 graden vandaag. Een goede dag dus om te rijden, want voor pampes in de camper hangen is zonde van de tijd. Het rijden gaat moeizaam vandaag. Jace is er klaar mee, ik moet elke uur naar de wc (zwanger zijn en reizen blijft een uitdaging) en we zijn moe van de korte nacht slapen. Toch genieten we van de uitgestrekte vlaktes. Na ongeveer 1,5 uur rijden stoppen we langs de kant van de weg op een verlaten picknick plek om te zorgen dat Jace in ieder geval drinkt en maken we zijn fruit klaar. We stappen uit en gaan bijna tegen de vlakte van de hitte. Niet normaal meer, de grond brand onder onze voeten weg, het zweet staat direct op onze lijven, en daar komen gelijk hordes vliegen op af. Wat is dit vies zeg. Zo verschrikkelijk heet dat je longen branden bij het inademen van de lucht. Snel weer naar binnen, de airco aan en het dan maar in de camper regelen. Maar omdat het een open plek is, blijft het bloedheet. We gooien een fles water over Jace heen en zorgen dat hij genoeg binnen krijgt. Zo snel mogelijk weer rijden want stilstaan wordt er niet beter op. Net voor de afslag naar Monkey Mia moeten we tanken. Je weet namelijk nooit wanneer en of je nog een tankstation tegenkomt. Dus kan de tank maar beter vol zitten. We willen gewoon echt niet uitstappen. Dario gaat tanken en binnen no time staat het zweet 5 hoog op zijn voorhoofd. Ik ga betalen, zo doen we ieder wat en rijden door. Nog 150 km en dan zijn we er!
Monkey Mia is een nog kleiner dorp dan Kalbarri. Er zit hier 1 resort / caravanpark. Het Dolphin Resort. We vragen naar een plek om te verblijven die nacht en dat is geen probleem. We zitten buiten het seizoen, dus het allemaal zeer makkelijk om een plek voor de nacht te zoeken. Zodra we het terrein oprijden, rijden we bijna een emoe omver. Die hadden we niet zien aankomen. Ze lopen hier gewoon over het terrein heen. Dankbaar ben ik voor de camper. Je moet je toch niet voorstellen dat je in je tentje zit, snachts naar de wc moet en vol met je duffe hoofd tegen een emoe aanloopt whahahahahha....te erg hihihihi. We pluggen de airco in, en blijven even in de auto zitten om af te koelen. Weer zitten we op een super mooie plek langs de oceaan. De witte stranden en het geluid van de dolfijnen komt ons tegemoet. We zien ze in de verte zwemmen en horen ze, wat bijzonder zeg. We lopen het resort door het vinden uiteindelijk de pier. Hier spotten we een paar zeeschildpadden. Niet van die kleintjes, maar echte grote, en zo mooi. Hopelijk heeft Dario ze goed op de foto gezet. We genieten van het uitzicht, de dolfijnen op de achtergrond en de schildpadden die onder de pier door zwemmen, totdat Jace het op een brullen zet. Honger! We lopen terug naar de camper en komen tot de conclusie dat we geen vlees uit de vriezer hebben gehaald. Normaal zou je dat in de magnetron kunnen ontdooien, maar ook die doet het niet. Irritatie omtrent de camper loopt trouwens hoog op op dit moment. We besluiten om maar weer uit eten te gaan. Luxe kamperen doen wij. S´avonds na het eten gaat Dario met Jace douchen en zorg ik dat er een fles klaarstaat voor hem en dat de camper redelijk opgeruimd is. Na zijn flesje valt Jace gelijk in slaap. Gelukkig!!! Geen nachtelijke taferelen dit keer. Ik ga douchen en kruip ook snel mijn bed in. De airco laten we draaien. Hoe verder we het Noorden oprijden, hoe heter het wordt. En morgen moeten we er vroeg uit want om 7.45 uur worden de dolfijnen gevoerd. Dat willen we niet missen!!!!

Dag 5
Goedemorgen wereld!! Het is warm, jeetje zeg. Onze dag is vroeg begonnen om 6.30 uur. Het zonnetje schijnt en de papegaaien schreeuwen ons ons bed uit. Is weer eens wat anders dan een haan hihihi...Kennen jullie het verhaal nog van de emoe? Ik doe de deur open van de camper, kijk naar rechts en zie.....een emoe!! Kijk naar links, en zie nog een emoe!! Ik zo´n held als ik ben sluit gelijk de camper deur weer. Waarom lig ik niet heerlijk veilig in mijn eigen bed 5 hoog waar zeker geen emoe´s voor je neus staan als je net je ogen open hebt zeg whahahahahha...Anyhow ik heb het overleefd, dario heeft er weer een lachstuip bij en langzaam beginnen we wakker te worden. We gaan zo naar de dolfijnen kijken op het strand. Wilde dolfijnen die daar als 78 jaar, generatie op generatie gevoerd worden. Gewoon als snack. Ze houden bij wie, wie is en kijken of ze nog ok zijn. Jace ingeladen, dario ingeladen en lopend over het strand naar de dolfijnen toe. Helaas zijn wij niet de enige en staan er nog een stuk of 30 andere toeristen. Ga vakantie houden of zo, slaap uit! Wij hebben een excuus, wij hebben een kind hihihi. Stipt om 8.00 uur komen ze aanzwemmen. Een stuk of 5. Helemaal leuk en we mogen bij ze in het water staan. Niet aanraken, niet bewegen, niks. Tja zeg dat maar tegen een 1 jarige zeg. Ondertussen hebben we de buggy op het pier laten staan en Jace wil niks anders dan lopen. Het wordt een hele klus om hem in bedwang te houden en ik mis hierdoor het grootste gedeelte. Maar ergens vind ik het niet erg. We hebben in Mexico ookal met dolfijnen gezwommen en eten gegeven dus het hele nieuwe is ervan af. Na een half uurtje is het klaar en zwemmen de dolfijnen dan ook weer op hun gemak de oceaan in. Doeiiii bedankt voor jullie aanwezigheid en bedankt dat we jullie even mochten bewonderen. Leuk was het zeker!!
We ontbijten bij het restaurant van het resort. Tja we doen aan luxe kamperen hihihi....daarna is het weer een kwestie van alles inpakken en wegwezen. Op naar het aquarium waar Dario graag de haaien wil voeren. Ik blijf het liefste in de camper zitten. Hoe verzin je het? Haaien voeren!!! Pffff ach vooruit dan maar. Bij het aquarium aangekomen hadden we ons uiteraard veel meer voorgesteld dan het uiteindelijk was. Een paar grote zwembaden (tanks) met allerlei diertjes erin. We kregen uitleg over wie, wie is, waar ze leven,wat ze eten en hoe ze bij hun terecht zijn gekomen. Tja voor mij blijven het vissen. Of het nou een goudvis is of een steenvis, ik houd er gewoon niet van. Fascinerend is trouwens wel de pijlstaartinktvis. Hij is 4 maanden uit, heeft al 2 leeftijd genootjes opgegeten (je zou maar honger hebben hihihi) en hij zwemt van voor naar achter en weer terug. Geobsedeerd blijf ik staan, geen idee waarom, maar dit kleine beestje maakt wel indruk. Dario verzoekt me vriendelijk doch dringend om mee te lopen met de groep, want we gaan zo haaien voeren!!!

Bij het bassin aangekomen zie ik niks zwemmen. Totdat hij een stukje vlees erin gooit. Binnen no time 4 van de beesten die rondcirkelen....ieuwwwww...dit is niet voor mij weg gelegd....echt niet! Jace begint ook zijn geduld te verliezen en ik vind het niet erg. Dario is in trance en kijkt naar de beesten die haastig happen met hun grote mond en scherpe tanden. Ik kan me alleen maar voorstellen dat ik daar tussen lig en aan flarden gescheurd wordt en verlaat dan ook maar snel de loopbrug boven het bassin. Zal je altijd zien dat het uiteraard mij overkomt dat dat ding ineens breekt ofzo. Speciaal voor Debbie een aantal foto´s gemaakt! Je krijgt ze van ons zodra we weer thuis zijn!!
Na het einde van de tour maken we ons op weer in de camper verder te reizen. Ik zet Jace op de grond om mezelf even te fatsoeneren, draai me om, en weg is ie!!!! Ik zie nog net een minivoetje achter de toonbank verdwijnen. Jace kruipt!!!!!! EINDELIJK!!!!! Met 4 maanden ging ie zitten, met 6 maanden rolde hij door het huis, met 10 maanden ging hij lopen aan de hand, maar kruipen heeft hij nog nooit gedaan. Mijn kleine minimensje kruipt!!!!! Wat zijn wij ontzettend trots zeg (toen wisten we nog niet dat we gelijk onze handen vol zouden hebben aan hem whahahhaah)

We stappen onze camper weer en vervolgen onze reis naar Carnarvon. De volgende 300km zullen op de teller bijgeschreven worden. We verblijven hier enkel en alleen als tussenstop naar Exmouth. De camping (Big4) is zwaar verwaarloosd, maar we kunnen er koken en douchen. En ze hebben gras. Terwijl Dario en Jace al kruipend (ja beide) door het gras gaan, ga ik het eten koken. Ik hoor een hoop gelach en geschater en terwijl ik opkijk van mijn kookpannetjes besef ik me dat ik de gelukkigste vrouw op de wereld ben. Mijn man en kind, samen kruipend op het gras en een klein minimensje in mijn buik wat groeit om dadelijk met zijn of haar broertje te spelen. Wat ben ik gezegend met dit gegeven in mijn leven!!