Perth, Australie
Door: Karin
Blijf op de hoogte en volg Dario&Karin&Jace
06 Februari 2014 | Australië, Perth
Perth, Australie maandag 3 februari tot en met 5 februari
EINDELIJK!!!!!!!!!!!!!!!!
we zijn in Australie yeahhhh!!!!
De vliegreis is sneller gegaan dan verwacht. 10 uur 20 minuten en uiteraard weer 1 uur vertraging. Dit keer vlogen we met een 777/300 ook van Emirates. Jace heeft de 1ste 2 uur alleen maar lopen klieren. Niet eten, niet drinken, niet op schoot, niet op de grond, niks was goed genoeg. Onze angst werd heel langzaam waarheid, dit gaat een helse vlucht worden, midden in de nacht, opgesloten in een vliegtuig waar nog 300 andere mensen zitten. Naast ons zit een dame van middelbare leeftijd. Ze vertelde dat ze een kleindochter had van dezelfde leeftijd als Jace. Gelukkig, pfieuwww er zit een oma naast ons, die gaat het vast en zeker wel begrijpen en gelukkig deed ze dat ook. Een paar keer heeft ze lekker gespeeld met Jace zonder dat ook maar raar te vinden en hadden wij onze handen vrij. Rond 3.00 uur s´nachts (Dubai tijd) ging eindelijk het ligt uit. We hebben Jace op de grond gelegd met een paar dekens en kussens. Dit is ten strengste verboden, maar serieus dat kind moet slapen en wij raken ook aan het einde van ons latijn. We hebben een deken boven op onze benen gelegd en op deze manier een tentje gebouwd. Zo was het donker voor Jace en was er rust voor hem en het personeel zag hem niet liggen. Vrijwel direct is hij in slaap gevallen en ik gelukkig ook. Dario is de hele nacht opgebleven. Hij kan gewoon niet slapen in een vliegtuig. Ik heb nog 4 uurtjes kunnen slapen en Jace heeft tot aan de landing geslapen. Toen moesten we hem wel wakker maken natuurlijk. Eenmaal geland ging het voorspoedig. Wij hadden onze vrolijke Jace weer terug en waren zeeeer tevreden over de vliegreis.
En toen kwam het gedonder met de bagage. Al vrij snel kwam Dario zijn koffer tevoorschijn, even daarna zagen we een koffer die gelijk is aan die van mij, maar net iets anders (zilveren handvatten ipv zwarte) en alsof het bestaat staat er de naam Saunders op. Dario staat er mee in zijn handen, maar ik zie gelijk dat het mijn koffer niet is en we leggen de koffer weer terug. Aan het einde van de rit, geen koffers meer alleen die ene, en begint het vermoeden te onstaan dat iemand anders mijn koffer heeft meegenomen. Gelijk naar de balie want misschien is diegene nog op het vliegveld, maar het geluk staat niet aan onze zijde. De man of vrouw is er vandoor met mijn koffer. k......zooi denk je dan. Daar sta je dan 22.000 km van huis, en je kleding, de kleding van je kind, plus zijn flessenvoeding is verdwenen. Ik wist het gewoon. Het was geen goede dag om te reizen. Eerst Dario zijn portomonee, dan vertraging, dan 2 uur met een huilend kind en dan ook nog eens mijn koffer verdwenen. Gelukkig ging het bij de douane een stuk makkelijker en moesten we alleen onze Nederlandse appel inleveren. De rest van de koekjes voor Jace mochten mee.
Een taxi gepakt en naar het hotel gereden. Ondertussen was het al 14.00 uur Australische tijd en waren we dus al een tijdje wakker. Ons hotel, Indian Ocean, in Scarborough, Perth zag er aan de buitenkant een beetje verlaten uit. Maar ach, ze waren super vriendelijk, we hebben een grote kamer, met een bed!!! en het ligt gelegen aan het strand. Een uur na aankomst in het hotel werden we gebeld dat mijn koffer terecht was. Iemand had de verkeerde meegenomen. Ttja...die conclusie hadden we ookal getrokken. Maar jeetje wat waren we blij. De koffer zou dezelfde dag nog worden bezorgd door een medewerker van die vliegtuigmaatschappij.....yeahhhh nu kunnen we genieten. Maar eerst maar eens eten en naar de supermarkt
gaan voor drinken. Zo gezegd, zo gedaan. Na het eten en de boodschapjes weer terug naar het hotel. Jace was moe, wij waren moe en besloten om een uurtje te gaan liggen. Dit uurtje werd 2,5 uur. Heel de wekker niet gehoord hihi. En toen hadden we een klein probleempje want Perth is geen Rotterdam waar je tot middernacht een tafel kan krijgen om te eten en de meeste eetgelegenheden waren dus ook al gesloten. Na een kleine wandeling langs het strand kwamen we bij Pete´s at the Beach terecht. Een soort snackbar ala pizzaria ala shoarma tent. Waar we dan ook maar een vette hap hebben besteld. Hierna gelijk door naar bed. We hebben geslapen als een roosje.
De volgende dag uiteraard weer het ontbijt gemist door het tijdsverschil (5 uur later dan in Dubai) zo zonde van het geld dat we het inclusief ontbijt hebben geboekt. Maar ach..gelukkig zit er om de hoek een Subway en hebben we met zijn 3en heerlijk ontbeten, om 14.00 uur s´middags. Daarna hebben we de bus gepakt naar Hillary´s Boat Harbour. Gezellig een beetje rondgelopen, gewinkeld en een uitgebreid buffet voor diner gegeten. En eindelijk eet Jace weer. We hebben ons hier wel zorgen om gemaakt de afgelopen dagen. Wij kennen Jace niet anders dan, ik eet alles, en lust alles, maar nu ging er niks in. Maar dit vond hij lekker, kibbeling, zalm, patat alles ging de kleine mondje weer in. Wat hebben wij genoten van het feit dat hij zo lekker zat te eten. Dat hij vervolgens de grond ondergooid met eten wat hij niet wil en daarna een enorme stinkende poepbroek fabriceerd zal ons verder gestolen worden. Ons vetje is blij, dus zijn wij blij!!! Op tijd naar bed, en een heerlijke nacht doorgeslapen. Dit was alweer de laatste nacht in ons hotel. Morgen gaan we de camper ophalen en gaat ons avontuur echt beginnen!!!
EINDELIJK!!!!!!!!!!!!!!!!
we zijn in Australie yeahhhh!!!!
De vliegreis is sneller gegaan dan verwacht. 10 uur 20 minuten en uiteraard weer 1 uur vertraging. Dit keer vlogen we met een 777/300 ook van Emirates. Jace heeft de 1ste 2 uur alleen maar lopen klieren. Niet eten, niet drinken, niet op schoot, niet op de grond, niks was goed genoeg. Onze angst werd heel langzaam waarheid, dit gaat een helse vlucht worden, midden in de nacht, opgesloten in een vliegtuig waar nog 300 andere mensen zitten. Naast ons zit een dame van middelbare leeftijd. Ze vertelde dat ze een kleindochter had van dezelfde leeftijd als Jace. Gelukkig, pfieuwww er zit een oma naast ons, die gaat het vast en zeker wel begrijpen en gelukkig deed ze dat ook. Een paar keer heeft ze lekker gespeeld met Jace zonder dat ook maar raar te vinden en hadden wij onze handen vrij. Rond 3.00 uur s´nachts (Dubai tijd) ging eindelijk het ligt uit. We hebben Jace op de grond gelegd met een paar dekens en kussens. Dit is ten strengste verboden, maar serieus dat kind moet slapen en wij raken ook aan het einde van ons latijn. We hebben een deken boven op onze benen gelegd en op deze manier een tentje gebouwd. Zo was het donker voor Jace en was er rust voor hem en het personeel zag hem niet liggen. Vrijwel direct is hij in slaap gevallen en ik gelukkig ook. Dario is de hele nacht opgebleven. Hij kan gewoon niet slapen in een vliegtuig. Ik heb nog 4 uurtjes kunnen slapen en Jace heeft tot aan de landing geslapen. Toen moesten we hem wel wakker maken natuurlijk. Eenmaal geland ging het voorspoedig. Wij hadden onze vrolijke Jace weer terug en waren zeeeer tevreden over de vliegreis.
En toen kwam het gedonder met de bagage. Al vrij snel kwam Dario zijn koffer tevoorschijn, even daarna zagen we een koffer die gelijk is aan die van mij, maar net iets anders (zilveren handvatten ipv zwarte) en alsof het bestaat staat er de naam Saunders op. Dario staat er mee in zijn handen, maar ik zie gelijk dat het mijn koffer niet is en we leggen de koffer weer terug. Aan het einde van de rit, geen koffers meer alleen die ene, en begint het vermoeden te onstaan dat iemand anders mijn koffer heeft meegenomen. Gelijk naar de balie want misschien is diegene nog op het vliegveld, maar het geluk staat niet aan onze zijde. De man of vrouw is er vandoor met mijn koffer. k......zooi denk je dan. Daar sta je dan 22.000 km van huis, en je kleding, de kleding van je kind, plus zijn flessenvoeding is verdwenen. Ik wist het gewoon. Het was geen goede dag om te reizen. Eerst Dario zijn portomonee, dan vertraging, dan 2 uur met een huilend kind en dan ook nog eens mijn koffer verdwenen. Gelukkig ging het bij de douane een stuk makkelijker en moesten we alleen onze Nederlandse appel inleveren. De rest van de koekjes voor Jace mochten mee.
Een taxi gepakt en naar het hotel gereden. Ondertussen was het al 14.00 uur Australische tijd en waren we dus al een tijdje wakker. Ons hotel, Indian Ocean, in Scarborough, Perth zag er aan de buitenkant een beetje verlaten uit. Maar ach, ze waren super vriendelijk, we hebben een grote kamer, met een bed!!! en het ligt gelegen aan het strand. Een uur na aankomst in het hotel werden we gebeld dat mijn koffer terecht was. Iemand had de verkeerde meegenomen. Ttja...die conclusie hadden we ookal getrokken. Maar jeetje wat waren we blij. De koffer zou dezelfde dag nog worden bezorgd door een medewerker van die vliegtuigmaatschappij.....yeahhhh nu kunnen we genieten. Maar eerst maar eens eten en naar de supermarkt
gaan voor drinken. Zo gezegd, zo gedaan. Na het eten en de boodschapjes weer terug naar het hotel. Jace was moe, wij waren moe en besloten om een uurtje te gaan liggen. Dit uurtje werd 2,5 uur. Heel de wekker niet gehoord hihi. En toen hadden we een klein probleempje want Perth is geen Rotterdam waar je tot middernacht een tafel kan krijgen om te eten en de meeste eetgelegenheden waren dus ook al gesloten. Na een kleine wandeling langs het strand kwamen we bij Pete´s at the Beach terecht. Een soort snackbar ala pizzaria ala shoarma tent. Waar we dan ook maar een vette hap hebben besteld. Hierna gelijk door naar bed. We hebben geslapen als een roosje.
De volgende dag uiteraard weer het ontbijt gemist door het tijdsverschil (5 uur later dan in Dubai) zo zonde van het geld dat we het inclusief ontbijt hebben geboekt. Maar ach..gelukkig zit er om de hoek een Subway en hebben we met zijn 3en heerlijk ontbeten, om 14.00 uur s´middags. Daarna hebben we de bus gepakt naar Hillary´s Boat Harbour. Gezellig een beetje rondgelopen, gewinkeld en een uitgebreid buffet voor diner gegeten. En eindelijk eet Jace weer. We hebben ons hier wel zorgen om gemaakt de afgelopen dagen. Wij kennen Jace niet anders dan, ik eet alles, en lust alles, maar nu ging er niks in. Maar dit vond hij lekker, kibbeling, zalm, patat alles ging de kleine mondje weer in. Wat hebben wij genoten van het feit dat hij zo lekker zat te eten. Dat hij vervolgens de grond ondergooid met eten wat hij niet wil en daarna een enorme stinkende poepbroek fabriceerd zal ons verder gestolen worden. Ons vetje is blij, dus zijn wij blij!!! Op tijd naar bed, en een heerlijke nacht doorgeslapen. Dit was alweer de laatste nacht in ons hotel. Morgen gaan we de camper ophalen en gaat ons avontuur echt beginnen!!!
-
06 Februari 2014 - 23:42
Natasja:
Ahhhh, je koffer kwijt, dat is toch je ergste nachtmerrie! Is hij nu bezorgd? Denk het wel.
Wat heerlijk jullie avonturen te lezen! En fijn dat Jace weer in z'n ritme raakt.
Ik blijf natuurlijk meelezen met jullie geweldige avonturen. Geniet!
Liefs Natasja -
07 Februari 2014 - 09:10
Stephanie:
Fijn dat het uiteindelijk toch nog goed gekomen is (-; .. en nu genieten en heel veel foto's en filmpjes maken X -
07 Februari 2014 - 10:25
Pappie:
Hehe, eindelijk komen de verhalen los. Je begint wel erg op je zus te lijken (altijd alles kwijt).
Gelukkig is alles goed te komen en zo te zien komen jullie aardig in het ritme (ahum).
Veel plezier verder.
-
07 Februari 2014 - 18:31
Hen En An :
fijn dat de koffer weer terecht is en dat het voor de rest goed gaat,
wat heerlijk om dit zo te kunnen volgen.
geniet, en we hopen nog een heleboel van jullie te horen
en met de katten gaat alles goed
groetjes en knuffels xxxxxxxx -
08 Februari 2014 - 14:04
Kirsten:
Hoi Zus,
Heerlijk eindelijk een heerlijk reisverslag!
Ik heb er van genoten, hoewel ik het meeste natuurlijk al via mama wist.
Nou geniet van jullie avontuur en ik kijk uit naar foto's en andere verhalen.
Veel plezier.
-
12 Februari 2014 - 10:22
Hen En An:
van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Dario xxxxxxxx
-
18 Februari 2014 - 09:53
Tante Marijke:
Hoi, Karin, Dario, Jace en de nog ongeborene,
Wat een prachtig reisverlagen heb ik gelezen. Je schrijft erg leuk. Spannend ook. Wens jullie erg veel plezier toe en een mooie reis verder. Wees voorzichtig en geen gekke dingen doen hoor Karin! Ik blijf jullie nu volgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
